Συναξάρι 26ης Ιουνίου

Μαρτύρων Θεράποντος, Μακαρίου, Μαρκίου και Μαρκίας. Οσίων Δαβίδ του εν Θεσ/νίκη (†540), Ιωάννου επισκόπου Γοτθίας και Ανθίωνος. Οσιομάρτυρος Δαβίδ του εν Θεσ/νίκη (†1813).


Ο άγιος Δαβίδ, γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας και σε νεαρή ηλικία μετέβη στο Άγιον Όρος και εκάρη μοναχός στη σκήτη της Αγίας Άννης. Αργότερα με την άδεια του ηγουμένου και τις ευχές των αδελφών της Μονής, πήγε στη Σμύρνη για να κάνει έρανο για την ανοικοδόμηση των μοναστηριών του Αγ. Όρους.

Επέστρεψε στο Αγ. Όρος και με τα συγκεντρωθέντα αποπεράτωσε τους ναούς της Μεταμορφώσεως και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γρήγορα όμως τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Για το λόγο αυτό πήγε στη Μαγνησία της Μ. Ασίας και διακήρυξε ποικιλοτρόπως την ορθόδοξη πίστη του και αφού μαστιγώθηκε και κτυπήθηκε αλύπητα από τούς Τούρκους εκδιώχθηκε. Όταν επέστρεψε στο Άγιον Όρος δεν έλαβε την ευλογία του Γέροντά του για το μαρτύριο και γι` αυτό μετέβη στις Καρυές. Εκεί συνάντησε και συμβουλεύθηκε τον επίσκοπο πρώην Χριστουπόλεως Παγκράτιο και αφού έλαβε την ευλογία του αναχώρησε για τη Θεσσαλονίκη. Εκεί πληροφορήθηκε μετά λύπης ότι στη Βατοπεδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου, έφθασε κάποιος μοναχός ο οποίος εξισλαμίσθηκε και προσπάθησε να τον συμβουλεύσει να μετακινηθεί και να σώσει την ψυχή του. Οι Τούρκοι έμαθαν όμως το σκοπό του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν σιδηροδέσμιο στον κριτή, ο οποίος φοβούμενος μήπως ο Δαβίδ μεταστρέψει το μοναχό που εξισλαμίσθηκε, εξέδωσε αμέσως καταδικαστική απόφαση θανάτου. Απαγχονίστηκε στις 26 Ιουνίου 1813 και προστέθηκε στην ουράνια χορεία των μαρτύρων.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησας, τῶν ἀρετῶν τοὺς καρπούς, ἀσκήσας ὡς ἄσαρκος, ἀμυγδαλῆς ἐν φυτῷ, Δαβὶδ Πάτερ Ὅσιε. Ὅθεν Θεσσαλονίκη, τοῖς ὁσίοις σου πόνοις, χάριν παρὰ Κυρίου, δαψιλῆ καρπουμένη, γεραίρει ὡς μεσίτην σε, θερμὸν πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.Τῇ ἀγάπῃ τοῦ Λόγου Πάτερ πτερούμενος, ἐπὶ τοῦ δένδρου διῆλθες ἀγγελικὴν βιοτήν, καὶ ἐξήνεγκας ἡμῖν καρποὺς τῆς χάριτος· ἐξ ὧν τρυφῶντες νοητῶς, ἐκβοῶμέν σοι πιστῶς, Δαβὶδ Ὁσίων ἀκρότης· μὴ διαλίπῃς πρεσβεύων, ἐλεηθῆναι τὰς ψηχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.Ὡς μιμητήν, τῶν οὐρανίων τάξεων, καὶ ἀγαθῶν, τῶν ἐπιγείων πάροικον, ἀπαξίως μακαρίζομεν, σὲ ὦ Δαβὶδ θεομακάριστε· τὸν βίον γὰρ ὡς ἄγγελος ἐτέλεσας, καὶ θείων δωρημάτων κατετρύφησας, ἐξ ὧν καὶ ἡμῖν μετάδος Ὅσιε.

Μεγαλυνάριον.Ἤνεγκας ὡς κλῆμα ἐν τῇ Ἐδέμ, ἑστὼς ὑπὲρ φύσιν, ἐπὶ δένδρου Πάτερ Δαβίδ, βότρυας ἡδίστους, ζωῆς τῆς μακαρίας, δι’ ὧν ἀεὶ εὐφραίνεις, τοὺς σὲ γεραίροντας.